ผู้ชายลืมยาก

 
ผู้ชายลืมยาก
 
ฟังเสียงลม ประสมฝน ระคนเศร้า
ระบายเหงา ละเลงลง ตรงกระดาษ
สะท้อนจิต สะท้านใจ ไปทั้งชาติ
โอ้อนาถ อนาถา ชะตาเรา
 
เคยอยู่ดี มีสุข ทุกค่ำเช้า
เคยชื่นฉ่ำ ระเริงใจ กว่าใครเขา
เคยหัวเราะ เสนาะเสียง สำเนียงเรา
เคยหยอกเย้า สราญสุข สนุกใจ
 
ดวงสมร สอนสิ่งดี แล้วตีจาก
ทิ้งเพียงซาก รอยช้ำ ระกำให้
ความหลังเก่า เธอลบ กลบฝังไป
ฉันทำไม ไม่ลบเลือน ทำเหมือนเธอ
 
…………..
ข้อความนี้ถูกเขียนใน ไม่มีหมวดหมู่ คั่นหน้า ลิงก์ถาวร

ใส่ความเห็น